Området framme i Songdalen der dalen stig opp mot Elvaskiljet og Vasstakamyrane. Her renn elva i mange småe fossar og Fennesene tyder rett og slett fossar.

Markert skar eller gjel som går frå Songdalen og opp mot toppen av Glisebikkja eller Bukkaberg.

Vegen ned frå Sværaskaret var vanskeleg fleire stader. Han kunne vera so trong at berre eit beist kunne passera om gongen. Om lag midt i skaret var Idlasvaet. Det var eit sleipt og skrått sva.

Det var fem beite i Risbotn. Risbotndalen var best.

Av og til hende det ulukker med beisti. Ei ku datt i eit hol, men etter lang leiting fekk dei ho uskadd laus. Det var på austsida av Trollabotnvatnet

Folk i dag har høyrt at Sværen fyrst stidde i Risbotndalen, og at Tor Sværen flytta seli ned i sjølve Risbotn

Ein gang Albert Tveit gjekk i skogen, fann han kol og brende stokkar om lag 800 meter oppe i lii under Perskredfjellet. Då vakna tankane om denne segni som Hans og Kari Skrenes hadde fortalt.

Skrenes hadde slåttemark oppover lii og løypestreng frå Skrenesholten. I eldre tid hadde dei ei liti hytte i Skrenesholten som dei overnatta i når dei onna.

Helge Vellene og Tor Ese Hauge var dei fyrste som for Sauavassdalen og Ljotåna med kløvhest. Det var i 1908.

Brukarane slo i Holtaskaret

På Munkeggi kom snøstormen ein gong då dei buførte heim. Vegen snødde ned, og Helge SJøtun kunne ikkje sjå kvar buferdi hadde fare.

Rognaldstjørni har fått namn etter Rognald Hagen som budde på Bruhjell. Han hadde sagbruk i Skåsheimselvi. Når det var lite vatn i elva, gjekk han fram til Rognaldstjørna og sleppte meir vatn ut gjennom ei demning han hadde laga.

Her renn vatnet frå Fagravatnet over nokre svadberg, og det er svært lett å påverka vatnet mot Tuftedalen eller Skåsheimsdalen. Det har vore strid om dette vatnet. Ei gamal segn fortel om drap på grunn av dette. Sjå artikkel om Vasskiljet.

Eit etter måten flatt og steinete parti som strekkjer seg frå Urdavatnet, forbi Vetlavatnet og Sauadalsvatnet og endar i bakkane ved Vetla Brattefonna.

Vetla Brattefonni ligg ved Sauadalsvatnet. Her første bratte stigninga opp mot Munkegga frå Langedalen.

Fonna ned frå Munkeggi

Galden er det bratte partiet mellom Urdavatnet og Hardbakkavatnet. Ivar Åsen seier om ordet ´gald´: Klippevei, steil Vei i Klippe eller Bakke.

Toppen på Munkeggi som ligg nærast Store Brattefonna og Langedalen.

Fjellvatn som ligg mellom Munkeggi og Styggavassholten. Vatnet er oppdemma mot Esedalen, og var i si tid basseng for kraftverket i Ese.

Første toppen ein kjem på fjellet Munkeggi. Her er bok som turgåarar kan skriva seg inn i.

Styggavassgjelet er gjelet der elva frå Styggavatnet renn mot Esedalen.

Myrlendt, flatt område der Skåsheimselva renn sakte inn mot Skåsheimsdalen. Her er det badeplassar og småfisk i elva.

Namn på den del av stien mot Nonskard som ligg mellom Nonskardurdane og fram til ein kjem opp på eggi mot Raudmelen. Ordet «kleiv» tyder omlag dte same som ordet «gald». Ivar Åsen: «Klippevei, steiv Vei i Klippe eller Bakke.»

Fjelltopp som ligg mellom Fargavassdalen og Kallbakksdalen

Namn på nokre bratte svaberg som der Fjærestadgrova byrjar, like nedanfor Kambaholene. Her hende det ofte ulukker med dyra den tida det var mykje beitedyr i området.

Den vesle holten som ligg på sørsida av stien frå Raudmelen til Nonsskard i retning av Store Raunekletten.

Fonn som ligg i eit skard opp mellom Raunekletten og Nonskardholten. Det vert sagt at snøen smelta under fonni på forsommaren og dette var ein fåre for beisti som gjekk bort på fonni.

Når ein går fra Raudmelen mot Nonsskard går stien eit langt stykke gjennom eit område med mykje grov stein. Heile dette partiet heiter Nonskardurdane. Her kunne dei og mellomlagra avdrott frå Langedalen på siste huren heim den sommaren.

Dette er ein liten haug eller høgdedrag nedom Store Klukkshaug. Ligg like nedom det myrlende området når ein kjem ned den bratte stien frå Store Klukkshaug.

Graskledd skor i fjellet ned mot Esedalen. Uråd å ta seg ned mot Esedalen.

Til vanleg berre kalla Klukkshaug. Her det bok som turgåarar kan skriva seg inn i. Dronning Wilhelmine av Nederland var mykje i Balestrand før første verdskrigen. Ho likte godt å gå tur til Klukkshaug. Flaten på Klukkshaug vart av bygdefolk kalla dronning Wilhelmina sin leikeplass.

Området frå Raudmelen og fram til Kaldekleivane – der ein går ned i Kallbakksdalen og vidare Nonsskardurdane mot Nonskard – heiter Raudmelsbakkane. Lendet her er litt kupert og stien går på kanten av eggi med luftig utsyn ned i Esedalen.

Stor stein som ligg mellom Fagravatnet og Igdedalseggi. Svært godt synleg i landskapet, og er truleg vorte liggjande att då sien trekte seg attende. Ikkje andre store steinar i området.

Holten over garden Sande opp mot fjellet Raudmelen. Dette er ryggen på sørsida av Blåhellegjelet. Den delen av same fjellryggen som vender mot garden Skåsheim vert kalla Skåsheimholten.

Fjelltopp på 1426 meter. Bakom Keipen, inn mot Bjørnabreen er det 1464 m.o.h. Frå Balestrand ser fjellet ut som ein båtkeip, og det er grunnen til namnet. Keipen er høgste fjellet kring Balestrand og Esefjorden, og har vore eit turmål for folk i bygda.

Nær toppen av Raudmelen, mellom eggi mot Ese og øvst i Blåhellegjelet er det eit søkk i lendet eller ein liten dal. Dette vert kalla Kambaholene. I eldre tid hadde dei det merke at når siste snøfonna her var på storleik med ei ku, då tok det til å verta beite (verta bue) i Langedalen, og dei kunne ta til å tenkja på å buføra dit.

Hytte sett opp av Ingebrigt Hjelseng. Han nytta hytta til overnatting på turar og fiske. Seinare nytta Jens Tuftedal hytta, og i dag er det Otto Thue som eig ho.

Siste haugen før ein tek til på dei bratte bakkane opp mot Raudmelen når ein går frå Balestrand