Søndag 20. juli 2011 fekk Gloppen besøk av to rutinerte ornitologar frå Hareid.
Kjell Soot Mork har ringmerkt fugl sidan 1965. Gjennom mange år har han sett ring på fleire tusen fugl, mellom anna på Fokstumyra, Svalbard og mange andre stadar utanom heimkommunen sin. Kalle var som vanleg med og Solveig var ein stødig sjåfør.
Hekkspurven er eit medlem av spurvefamilien. Den byggjer reir i hekkar eller kratt. Egga vert lagt i mai månad. Ungane vert klekt ut etter omlag to veker. Fugleforeldrene forar ungane med insekt, i all hovudsak grashopper. Dei vaksne individa et for det meste frø, men kan og ete insekt om nødvendig. Den held til på grasrike sletter, for her er det lett å finne frø og insekt til ungane.
Ei kort skildring av eit populært naturområde i Stårheim barnehage. Stårheim barnehage ligg fint plassert i eit bustadfelt på Myrold. Før barnehagen vart bygd, var dette området prega av dyrka mark og skog/beitemark. Det vart teke vare på delar av skogen, og om lag 1/4 av uteområdet er skog slik den har vore i alle år.
I sentrum av Nordfjordeid finn du den sjeldne og raudlista flikmelda. Miljøvernminister Erik Solheim sende for ei tid tilbake postkort til ordføraren i Eid kommune, og ba ho passe godt på denne sjeldne blomsten. Han veks i strandkanten i Nordøyrane. Merkeleg nok pågår det utfylling i dette området. Nok ein gong må våtmark på Eid vike plassen for steinmasser frå Lotetunellen.
På Ålaneset i Kvammen ligg båten «Prowess». No berre eit vrak på det idylliske neset midt i Førdefjorden. Etter å ha lege der i snart 60 år har han etterkvart blitt ein del av naturen og kystlinja. Kva båt var dette? Korleis enda han opp der, og kva meiner eigentleg lokalbefolkninga om båtvraket?
I Høyanger kommune, nærare bestemt på sørsida av Høyangerfjellet, ligg ei fortryllande perle som snart vert utsett for kommersiell drift. For snart tre år sidan vart det innvilga konsesjon for BBK til å byggje kraftverk i elva. Den elva som eg var med mormora mi og skylte klede i for berre nokre år sidan, og som gjer vatn til alle frukttrea som veks på Elveneset.
Kystlyngheilandskapet har vore karakteristisk for naturen langs ytre delar av vestkysten. Landskapstypen vart skapt og drive i eit samspel mellom menneske og natur. Naturtypen har vore viktig for kystfolk frå Lofoten til Portugal i over 5000 år, men i dei siste 100-50 åra har landskapet endra seg radikalt.
Mange fjelltrimmarar vert ofte gåande på dei same toppane; dei har liksom funne sine stiar og strekkjer. Greit nok det; dei fleste av oss likar å ferdast i naturen, og naturen er der du er, men vågar du trø på litt ukjende stiar, vil du oppdage at sanneleg finst det fine stader utanom dine favorittoppar også. Templane på Lavikdalen er ein slik stad.
I 2005 tok Egil Johannes Vangsnes initiativ til Sognefjordrennet. Biletet viser ein viser telemarksløpar i den siste reipelykkja med flott utsyn til Sognefjorden.Etterpå kasta han seg ut i den siste bratte bakken som fører mot målområdet i Oreveitane. Frå Kjeringi har løparen køyrt med Henjaveiti på venstre side og kryssa veiti i målområdet. Du kan sjå løypa med bileta frå Fagreggi til Oreveitane som år i eit litt anna terreng enn Kjeringi Open
Lauving er eit tema frå bygda og omhandlar samhandlinga mellom menneske og natur. Biletet til høgre viser kommunevåpenet til Vik som inneheld tre lauvknivar. Lauvkniven eller snidelen er ein reidskap til å henta lauv som for til husdyra. Det vil vera naturleg at bygdeskular i område med rike lauvingstradisjonar tek opp dette i undervisninga. Alle bileta forutan kommunevåpenet til Vik, er frå Leikanger.
I Leikanger har det vore brukt kunstig vatning frå fjellveitene. Fjellveitene er ein del av den lokale kulturarven i Leikanger. Den illustrerer vatn som ein ressurs og grunnlag for eit meir effektivt jordbruk. Dette starta i 1860 – åra. Lærarane ved Leikanger ungdomsskule ønskte at elevane skulle verta kjende med denne kulturen. Eg gjekk difor «veitaturar» med 10. klassingane i 2005 og 2006.
Innerst i Gloppefjorden finn vi ei langgrunn sandstrand som ligg utanfor ein idyllisk camingplass. I 1991 vart dette våtmarksområdet freda, mest med tanke på eit rikt fugleliv. Den totale fredinga førte til at grunneigarane mellom anna måtte
slutte å ta ut sand som Gloppeelva tok med seg og spreidde utover strandområdet.
Torsdag 18. oktober 2007 tok halve 8. klasse ved Hyllestad skule ein kort ekskursjon til Myklebustneset. Elevane var på førehand delt inn i små team som fekk konkrete oppgåver å løyse. Føremålet med turen var å lære seg framferd i naturen, og førebu seg slik at ver og vind ikkje dempa gleda av å kunne vere ute i litt haustleg ver.
Frå Sjurhaugfossen og nokre kilometer nedover dalen går Lærdalselva gjennom fleire stryk der stupbratte fjellsider går rett i vatnet. Berre kunstige bruer og rekkverk av solide jernkonstruksjonar gjer det mogeleg å ta seg fram langs elva. Her kan ein drive spennande sportsfiske på høgt nivå. Mang ein storlaks er landa i dette området.
Hugsar du den gongen då …… ? Desse orda er ofte utgangspunktet for mange interessante og viktige samtalar og drøftingar. Men det kan ofte vere vanskeleg å hugse heilt nøyaktig, men vanlegvis er kan du, meir eller mindre enkelt, leite deg tilbake til det som er rett.
Nyttårsorkanen på byrjinga av nittitalet gløymer vi ikkje lett. Det var då hustak flaksa, og hundreårgamle tuntre vart knekte som fyrstikker. Men her skal du få ei påminning om siste stormfloda og siste storflaumen.
Også til Hesjetinden fører mange stiar. Utgangspunktete kan vere Hyllestad eller Sæsol, Sætre eller Berge eller Systaddalen. Vår tur startar i Mørketjønnbotnen på Øverås. Det er ein tur utan dei brattaste kneikane, men opplevingsrik likevel der stien buktar seg fram i småkupert og helst ope terreng.