Sagaraosi var den største og lengste råsa, og var minst 1 km lang. Ho var også ei av dei eldste veitene i Fresvik. Råsi gjekk ut frå elva under skulen og nedover til Sagi (Hauglum) i nokså rett linje. Over Sagagranden vart ho kalla Læveiti. Det kom inn vatn i råsa frå ei oppkome, og dette vatnet fraus ikkje, difor vart ho kalla Læveiti.

Desse bileta er frå ein serie om dei mange dyregravene som finst i fjella rundt Fresvik. Vi vil på denne måten dokumentera dei ved hjelp av bilete og nøyaktig stadfesting på kartet ved hjelp av GPS.

Den gamle vatningsveita på Hov.
Alle bruki på Hov og Øybøen var med på veiti, og ho skulle vera laga i den tid det var 4 bruk på Hov. Arbeidet vart gjort på dugnad og dei brukte ein sommar på å få veita ferdig. Veitene vart bygde med hakke og spade, med handmakt som dei sa.

Bakkaveiti er den lengste veita i Fresvik. Ho er truleg opparbeidd før 1850, kanskje er ho så mykje som 200 år gammal. Veita var i bruk til rundt 1950.

Dette var vårstølen til Kolåsen. Dette bruket hadde Storeryggen som fjellstøl. Dei siste som budde i Kolåsen flytte til Vikdal rundt 1869, men begge stølane har vore brukte etter den tid.

Dette er fjellstølen til Djupevik. Her stod eitt langt sel som var delt i to. Aksnesgarden hadde eine halvparten, og det vart kalla Aksnesselet. Den andre halvparten nytta Djupevik bruk 1 og 3, og Olav Heimlid kalla den delen Vårt sel.

Stølen ligg over dei første hamrane, ca 350 m.o.h. Det var oppsett streng på vegen opp til Øvste Snyttestølen, men strengen enda noko nedanfor selet. Dei brukte han til å senda ost og ymse anna nedatt til sjøen.. Dei flytte opp hit frå Nesta Snytta når geitene byrja å trekkja opp mot fjellet.

Dette var den øvste stølen til Straumsnes. Han ligg til høgre for Straumsnesgrovi, ca 450m.o.h, omtrent midtveges mellom Straumsnes og Straumsnesgrovi.

Dette er ein støl oppe i lia ca 350 m.o.h. Den ligg litt til høgre for Straumsnes, like nedanfor straumlinja. Truleg slo dei her og så hadde dei beisti her til foret var oppbrukt, fram mot juletider. Så flytte dei ned til sjøen og var der resten av vinteren. På den måten sparde dei transport av avlinga ned dei bratte liene til garden nede ved sjøen.

Denne stølen høyrde til Grønli men vart nedlagd før 1850. Stølen har namnet etter Kryla, Ingeborg Olsdtr. Grønli (1802-1845) som drap far sin og vart avretta i Fresvik i 1845.
Stølen ligg eit par hundre meter til venstre for Fyssa. Ein tek av frå stien like etter ein har kryssa Fyssa ovanfor Oddmundhytta. På ein liten flat inne i skogen ser ein dei lyngvaksne restane etter huset. Dørstokken kan ein framleis sjå.

Truleg har dette vore fjellstøl for folk i Fresvik, men etter kvart flytte dei største gardbrukararene som hadde hest, til Jordalen. Tundalen vart difor fjellstølen til småbrukarane og husmennene. Stølen var nedlagd i 1925. Det skulle vera Gyrid Bjørnetun som var den siste som støla i Tundalen. Sela i Tundalen var mursel. Alle bruk som har stølsrett på Engi har også stølsrett i Tundalen.

Denne fjellstølen ligg oppe på Hovsfjellet ut mot Bjønnstigen. Når ein fylgjer elva oppover, så ligg stølen på høgre side ca 200m frå elva. Det er eit stort vierkjørr der tuftene er. Stien til Steindalen går like ved.

Hatleli gnr 48 bnr 1 og 2 hadde eige stølshus på Trollsgjelholten og stølen var i bruk i 1935.

Alt i dokument frå skogutskiftinga i 1679 heiter staden Ødestølen. Stølen vart altså nedlagd før 1679.
Det er ikkje mogeleg å sjå restar etter tufter. Kanskje kan det vera jordskreder som har gått over området og fjerna alle spor etter sel. Terrenget kan tyda på det.

Dette er ein fjellstøl og kanskje er det særleg husmenn som har støla her. Namnet kjem truleg av mannsnamnet Helge. Så vidt ein veit har det aldri vore meir enn eit par sel der. Ein kan sjå fleire tufter, men det kan vera etter fjøsar.

Dette er ein gammal vår eller hauststøl for Haukanes. Han ligg i bakkane over Haukanes, like nedanfor linja på vegen mot Haukastølen. Me kan framleis sjå at det har vore slåttemark her. Det har også vore eit lite sel her, truleg steinsel.

Stølen vart nedlagd kring 1900. Dette er ein fjellstøl til Kolåsen. Han ligg i Tuftadalen, på venstre sida av Kolåselvi eller Tuftaelvi som ho også blir kalla. Stølen ligg på ein rygg til høgre for Bu-skreda.

Hermund Hatleli omkom i eit snøras på Jordalsvegen i 1914, berre 47 år, saman med eine sonen Botolv som var 13 år.