Bygdesongar er ikkje uvanlege på våre kantar, for det er mange som har kombinert kjærleiken til heimbygda med evna til å dikte. Dette er også tilfelle i Bøfjorden.
Teksten vart skriven av Halvor Nygård som var dyrlege, og tonen laga Olav Førsund som var lærar i Leirvik. Både Halvor og Olav budde i Bøfjorden.
Olav Bruknapp var ein omtykt sokneprest i Hyllestad. Han budde på prestegarden Myklebust frå mai 1957 til mai 1967. Ved sida av å vere ein omtykt sokneprest, var han ein ivrig politikar og ordførar. Han sat i ordførarstolen i Hyllestad frå 1. januar 1960 til 1. april 1966. Bruknapp kjempa også for å betra kommunikasjonen i kommunen, og fekk fullført vegen mellom Øn og Hyllestad, og starta utbygginga av Rysjedalsvika som trafikknutepunkt i Ytre Sogn.
Nedanfor følgjer ein song har skreiv om dei ulike grendene i Hyllestad.
Russehola er ei fjellhole som ligg 300 moh mellom gardane på Sande og Devik. Hausten 1944 var det 30 – 40 russiske soldatar i fangeleir på Sandane. Fire av desse greidde å rømme den hausten og dei gøymde seg i Russehola heile vinteren og fram til krigen var slutt. Du kan lese heile historia på denne linken.
Ymse namn på Lifjellet og terreng- og bergformasjonar der kan setje fantasien i sving. Namn som Lihesten, Gygrekjeften, Gygretanna og Trollbotnen kjenner mange til, og det er nok grunnar til at stadane vart heitande slik.
Midt på nittitalet skreiv ein elev på ungdomstrinnet ved Hyllestad skule ned ei segn om kva tilhøve til tussar og troll kunne ha å seie når plassar skulle namnsetjast.
Due-eggja, den særmerke fjell ryggen på grensa mellom Sunnmøre og nordfjord, er ikkje berre som ein merkjestein mellom to fylke, i alle fall ikkje i medvitet til dei som bur i nærleiken. Dua, som er namnet i daglegtalen, har også vore valplass for mindre fredlege oppgjer mellom sunnmøringar og nordfjordingar…
På Midthjell stod det før eit stort steinkors, men det vart i 1831 etter påbod frå biskop Neumann gjeve til Bergens museum, der det no er å finna. Det stod i sjøen nedanfor garden ,og var berre synleg i fjøre sjø, då steig det av sjøen tildekt med tang og tare. Etter segna stod det før høgare opp i bakken, og der hadde det stått i uminnelege tider. Men så var det fortalt at det eingong budde ein fut på garden vesle-Davik, der det heiter Frimannslund, på den andre sida av fjorden. Han sette seg føre at han ville ha dette minnesmerket heime hjå seg…
Til vanleg berre kalla Klukkshaug. Her det bok som turgåarar kan skriva seg inn i. Dronning Wilhelmine av Nederland var mykje i Balestrand før første verdskrigen. Ho likte godt å gå tur til Klukkshaug. Flaten på Klukkshaug vart av bygdefolk kalla dronning Wilhelmina sin leikeplass.
Nær toppen av Raudmelen, mellom eggi mot Ese og øvst i Blåhellegjelet er det eit søkk i lendet eller ein liten dal. Dette vert kalla Kambaholene. I eldre tid hadde dei det merke at når siste snøfonna her var på storleik med ei ku, då tok det til å verta beite (verta bue) i Langedalen, og dei kunne ta til å tenkja på å buføra dit.